Goszan, jeden z bohaterów tego wydania, mówi, że tatuaż to język świata, powszechnie rozpoznawalny i uniwersalny. Uważam, że to bardzo nobilitujące zdanie, bo stawia znak równości między tatuażem a sztuką czy muzyką. W pełni się z tym zgadzam. Zarówno dla artystów, jak i dla miłośników zdobienia ciała nie ma granic i barier, bo łączy nas wspólna pasja, widoczna (u nas przynajmniej w sezonie letnim) na pierwszy rzut oka. Ten wspólny mianownik pozwala spontanicznie nawiązywać dość nieoczekiwane znajomości czy przypadkowe rozmowy, bo stanowi idealny punkt wyjścia. Jest to zdecydowanie coś, co łączy bardzo różnych ludzi, a grono naturalnie się powiększa i staje jeszcze bardziej urozmaicone.

Od dłuższego czasu mam potrzebę wyartykułowania pewnej obserwacji. Nasze środowisko mocno się sfeminizowało. Jeszcze kilka lat temu zdominowane przez facetów, a dziewczyny raczej pracowały jako recepcjonistki w studiach, niekiedy menadżerki. Zauważyłam, od kilku lat, że to się zmienia. Na scenie pojawiło się bardzo wiele artystek. Dziewczyny także prowadzą swoje studia, szkolą inne osoby, dzielą się swoją wiedzą i doświadczeniem. Stały się widoczne w naszym magazynie, albumach, które wydajemy podczas festiwali, kiedy zgarniają nagrody za najlepsze tatuaże. Zmiany te są bardzo dostrzegalne, również w moim najbliższym otoczeniu, w którym pracuje większość dziewczyn. Już chyba wiadomo, do czego zmierzam. To, co ostatnio dzieje się w kraju, w tak trudnej sytuacji kiedy zastanawiamy się, jak pewnie tysiące ludzi, czy jutro albo za kilka dni nadal będziemy mogli pracować, nie pozostawia nikogo obojętnym.

Tattoofest jest kobietą! Pozdrawiam i idę spacerować!

*Ola