W grudniu 2019, po siedmiu latach przerwy pracy w TATTOOFEST, przedstawiałam się czytelnikom na nowo. Teraz przychodzi czas na małe pożegnanie (czy ostateczne?), bo przekazuję większość moich obowiązków Iwonie, która kilka miesięcy temu weszła w redakcyjne tryby. Cieszę się, że przez ostatnie trzy lata miałam okazję realizować to stare/nowe wyzwanie. Pozwoliło mi ponownie zgłębić branżę i dostrzec sporo ciekawych artystek i artystów. Doświadczenie to utwierdziło mnie także w przekonaniu o słuszności naszego projektu, nawet w czasach diametralnie różnych od tych, w których zaczynaliśmy. Wobec dominującej aktualnie kultury obrazkowej i dość trudnym okresie meandrowania w zmiennych algorytmach social mediów, z całą pewnością mogę stwierdzić, że materiały, które przygotowujemy, pozostają w pamięci. Skojarzenie pracy tatuatora z twarzą, jego historią, interesującą anegdotą, którą opowiada, zostaje w pamięci o wiele dłużej niż zdjęcie nawet najlepszego tatuażu, które znika momentalnie po odświeżaniu ekranu. Za każdym dziełem stoi człowiek, a możliwość jego poznania sprawia, że twórczość nabiera większego znaczenia. 

Jak życie pokazuje, różne jego etapy otwierają się i zamykają dość płynnie. Teraz uwagę kieruję na inne obowiązki, a magazyn pozostawiam w dobrych rękach. Korzystając również z okazji, życzę pełnej spokoju i radosnych spotkań końcówki roku, optymizmu i otwartości na wszelkie doświadczenia w kolejnym. 

Miłej lektury, 

Ola